بررسی نابرابری اقتصادی-اجتماعی در وضعیت سلامت روان و عوامل تعیین کننده آن در بین ساکنین شهر تهران در سال 1387

در سال های اخیر تحقیق در مورد نابرابری ها درسلامت شاهد نوعی احیاء بوده است که بر خلاف جریانی است که در دهه 80 میلادی وجود رابطه علی بین شرایط اجتماعی و نابرابری های سلامت را زیر سوال می برد.سلامت روان در بررسی نابرابری های اقتصادی- اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، از یک سو بر طبق یکی از مسیر های علّی پیشنهادی ( رویکرد اجتماعی- روانی) عواطف به عنوان یک میانجی در رابطه میان سلامت و نابرابری اقتصادی- اجتماعی عمل می کند. از سوی دیگر خود سلامت روان به عنوان یک وضعیت نهایی و پیامد تحت تاثیر ساختار اجتماعی است و نابرابری اقتصادی- اجتماعی بر روی آن تاثیر گذار است. هدف این مطالعه بررسی وجود نابرابری اقتصادی- اجتماعی در وضعیت سلامت روان ساکنین شهر تهران و تجزیه آن به عوامل موثر در این نابرابری بوده است. دراین مطالعه از رویکرد شاخص تجمعی برای بررسی وجود نابرابری اقتصادی- اجتماعی در سلامت روان استفاده شده است. در انجام مطالعه حاضر از داده های پیمایش عدالت در شهر تهران(urban-heart survey ) بهره گرفته شده است.یافته ها نشان می دهند که منحنی تجمعی در بالای خط نابرابری قرار داشته و میزان شاخص تجمعی نیز قابل توجه بوده و منفی است(063/- ). در تجزیه این نابرابری نیز موقعیت اقتصادی- اجتماعی بیشترین سهم را در این نابرابری داشته است( %40.38). بسیار جالب است که منطقه محل سکونت بعد از وضعیت اقتصادی- اجتماعی در رتبه دوم قرار داشته(16.18%)، و سن(11 %)، وضعیت تحصیلی(10.2%) و وضعیت اشتغال(7.23%) نیز در رتبه های بعدی قرار دارند. اتخاذ سیاست هایی نظیر کاهش فقر، هدف مند سازی یارانه ها، برپایی نظام جامع تامین و رفاه اجتماعی که منجر به توزیع برابر منابع اقتصادی در جامعه می شوند، می تواند در کاهش نابرابری اقتصادی- اجتماعی در سلامت، به طور کل، و سلامت روان به طور ویژه، موثر باشد.